2014 - Blog 1
Door: Lisanne Bergman
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
17 Juli 2014 | Nederland, Enschede
Het is weer zover de eerste blog voor Oekraïne:
Wel, niet, wel, niet, wel, niet...
Het heeft weken door mijn hoofd gespookt. Is het wel veilig om naar Oekraïne te gaan of niet? Heb ik de kans dat het mis gaat ervoor over om de lach weer op het gezicht van de kinderen te zien of niet? Moet ik wel of niet ook dit jaar weer naar Oekraïne gaan?
De beslissing moeten maken heeft veel met me gedaan. Ik heb het nieuws nog nooit zo goed in de gaten gehouden, ook heeft het veel discussie opgeleverd, zowel op de zondagavond als thuis en zijn er ook wat tranen bij te pas gekomen.
Na al dat twijfelen heb ik uit eindelijk toch besloten ook dit jaar weer te gaan. Dat was een behoorlijke opluchting.
Veel teamleden hebben echter besloten om dit jaar vanwege de situatie niet mee te gaan, heel jammer!
Een klein team, dus. Maar er is niets voor niets het gezegde klein, maar fijn.
Vorig jaar was het een droom die uit kwam. Nu is het al een beetje als terug naar huis gaan. Ik kan niet wachten om alle kinderen daar weer te zien staan, om ze van verlegen kinderen in de lachende meisjes en jongens te zien veranderen. Om ze hoop te geven, op welke manier dan ook. Of om ze gewoon een geweldig zomerkamp te bezorgen. Dat is waar ik het allemaal voor doe.
Het is moeilijk te omschrijven hoe belangrijk deze week is, hoe lang je er naar toe leeft en hoe de week zelf is als je er nog nooit bent geweest. En het is mooi dat er ook dit jaar weer een aantal mensen zijn die dit allemaal voor het eerst zelf mogen meemaken. Maar ook dit jaar ga ik weer proberen dat gevoel over te brengen door zo vaak mogelijk er over te vertellen op mijn facebook zodat jullie allemaal op de hoogte blijven van hoe goed het op het kamp gaat, maar dit jaar zeker ook hoe goed het met de situatie rondom het kamp gaat!
Ik weet dat de meesten het toch wel erg spannend vinden dat we NU naar Oekraïne gaan en dat vind ik natuurlijk zelf ook wel.
Maar ik heb er goed over nagedacht en het volste vertrouwen in dat het helemaal goed komt!
De laatste spullen worden gekocht, de tas wordt ingepakt, het eten voor onderweg wordt verzameld en we gaan vanavond allemaal naar de uitzwaaiavond. De allerlaatste voorbereidingen worden getroffen om morgenvroeg om half 9 in de auto te zitten en weg te rijden. Na maanden voorbereiden wordt dat wel een keertje tijd!
Waarschijnlijk plaats ik zaterdag weer een berichtje, dan zijn we aangekomen bij het hotel na een lange reis. We zullen zien hoe goed de wifi ons dit jaar weer bij staat.
Ik kan niet wachten! Tot zaterdag!
Wel, niet, wel, niet, wel, niet...
Het heeft weken door mijn hoofd gespookt. Is het wel veilig om naar Oekraïne te gaan of niet? Heb ik de kans dat het mis gaat ervoor over om de lach weer op het gezicht van de kinderen te zien of niet? Moet ik wel of niet ook dit jaar weer naar Oekraïne gaan?
De beslissing moeten maken heeft veel met me gedaan. Ik heb het nieuws nog nooit zo goed in de gaten gehouden, ook heeft het veel discussie opgeleverd, zowel op de zondagavond als thuis en zijn er ook wat tranen bij te pas gekomen.
Na al dat twijfelen heb ik uit eindelijk toch besloten ook dit jaar weer te gaan. Dat was een behoorlijke opluchting.
Veel teamleden hebben echter besloten om dit jaar vanwege de situatie niet mee te gaan, heel jammer!
Een klein team, dus. Maar er is niets voor niets het gezegde klein, maar fijn.
Vorig jaar was het een droom die uit kwam. Nu is het al een beetje als terug naar huis gaan. Ik kan niet wachten om alle kinderen daar weer te zien staan, om ze van verlegen kinderen in de lachende meisjes en jongens te zien veranderen. Om ze hoop te geven, op welke manier dan ook. Of om ze gewoon een geweldig zomerkamp te bezorgen. Dat is waar ik het allemaal voor doe.
Het is moeilijk te omschrijven hoe belangrijk deze week is, hoe lang je er naar toe leeft en hoe de week zelf is als je er nog nooit bent geweest. En het is mooi dat er ook dit jaar weer een aantal mensen zijn die dit allemaal voor het eerst zelf mogen meemaken. Maar ook dit jaar ga ik weer proberen dat gevoel over te brengen door zo vaak mogelijk er over te vertellen op mijn facebook zodat jullie allemaal op de hoogte blijven van hoe goed het op het kamp gaat, maar dit jaar zeker ook hoe goed het met de situatie rondom het kamp gaat!
Ik weet dat de meesten het toch wel erg spannend vinden dat we NU naar Oekraïne gaan en dat vind ik natuurlijk zelf ook wel.
Maar ik heb er goed over nagedacht en het volste vertrouwen in dat het helemaal goed komt!
De laatste spullen worden gekocht, de tas wordt ingepakt, het eten voor onderweg wordt verzameld en we gaan vanavond allemaal naar de uitzwaaiavond. De allerlaatste voorbereidingen worden getroffen om morgenvroeg om half 9 in de auto te zitten en weg te rijden. Na maanden voorbereiden wordt dat wel een keertje tijd!
Waarschijnlijk plaats ik zaterdag weer een berichtje, dan zijn we aangekomen bij het hotel na een lange reis. We zullen zien hoe goed de wifi ons dit jaar weer bij staat.
Ik kan niet wachten! Tot zaterdag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
