2014 - Blog 5

Genieten.
Dat is wat ik hier doe. Ik geniet van het dansen, van de estafettes, van het weer, van de vermoeidheid na veel spelen, van de knuffels, en het lachen. Het meest geniet van de kinderen. Gisteren toen we bij het weeshuis kwamen dacht ik: het is net alsof ik nooit weg geweest ben. Toch merkte ik vanochtend dat ik er nu pas weer echt in zit. Toen we aankwamen zagen we meteen al wat bekende gezichten. Het zijn er veel, veel kinderen die we al kennen. Veel van vorig jaar. IK heb het oranje shirt dat we vorig jaar uitgedeeld hebben ook al minimaal drie keer gezien. Er zijn ook kinderen niet natuurlijk, zoals mijn twee vriendinnetjes van vorig jaar. Gelukkig kan ik gewoon weer nieuwe vriendinnetjes maken. De groepen zijn een beetje anders dit jaar waardoor dag één nogal chaotisch was, niet minder leuk! Ik heb veel met mini en oud gedaan waar ik vorig jaar nauwelijks bij heb gestaan. Eigenlijk vindt ik elke groep wel leuk dit jaar. De oudste groep is erg groot vergeleken met vorig jaar en ze doen gezellig mee. De mini’s zijn ook geweldig. Je kan ze lekker optillen en kietelen en met ze lachen. Het was een geweldige dag gisteren, net als elke dag hier. De kinderen zijn erg knuffelig dit jaar, vanaf dag één al. Dit komt waarschijnlijk omdat ze veel ons vorig jaar al hebben gezien. Dit is heel leuk, maar dat maakt me wel een beetje bang voor het afscheid. Het zou daardoor waarschijnlijk nog moeilijker worden. Daar hebben we het nu echter nog niet over. Vorig jaar heb ik in mijn blog geschreven over het meisje dat pas aan het einde van de week lachte. Dit meisje stond nu weer tussen alle kinderen en dit keer met een grote lach op haar gezicht. Dat was heel bijzonder om te zien.
Toen we weer eenmaal terug waren in het hotel hebben we gegeten en daarna nog lang gekaart en gekletst.
Straks gaan we weer naar het weeshuis en dan gaan we weer verder spelen met alle leuke kinderen. Ik heb er weer heel veel zin en kan niet wachten.
De blog is niet echt geweldig en een beetje kort maar ik weet niet zo goed wat ik moet vertellen. Ik heb het gewoon heel erg naar mijn zin!
22ste

Het lijkt wel alsof het met de minuut leuker wordt. De kinderen zijn gewoon zo geweldig dit jaar. Ik begon de middag met de jongens van jong. De tolk ging over David en Goliath lezen en de kinderen zaten allemaal ademloos te luisteren. Na de tijd begonnen ze ook allemaal vragen te stellen, goed teken! Toen gingen ze allemaal Goliath teken zoals zij dachten dat hij er uit zag. Ook dit vonden ze al geweldig. Het is wonderbaarlijk waar je die kinderen vrolijk mee kan maken. Maar toen kwam het leukste de Goliath’s gingen in bekers en hiermee bouwden we een toren die ze met tennisbalen om moesten gooien. Ik denk niet dat ik ooit een spelletje heb gezien dat ze zo lang echt leuk bleven vinden! Daarna was het even chaotisch bij de wissel. Maar ik ging lekker met de mini’s spelen. Even met de een met de bal overgooien, dan met de ander. Maar vooral gekieteld worden en rennen, heel veel rennen. Maar achter lachende kinderen aan, dat is het allemaal waard in de hitte. De kinderen knuffelen op de rug nemen, achter het andere teamlid aansturen of er samen eentje goed te pakken nemen. Als ze maar lachen, dan is het meeste goed. Vanavond bij het eten vertelde Dick dat de directeur had gezegd dat de kinderen het allemaal erg veel plezier hadden en het kamp geweldig vonden. Dat doet mij ontzettend goed. Ik ben hier voor 100% voor de kinderen.
Maar de liefde, lach en knuffels die je terug krijgt zijn goud waard. Zo’n opmerking zorgt ervoor dat ik hier bereik wat ik wil bereiken en dan maakt wat gestress tussen door niks meer uit. Dan is het goed.

Het blijft geweldig hier. Ik doe niks wat ik niet leuk vindt, want alles wat ik doe brengt bij de kinderen een lach op hun gezicht en dat maakt alles leuk. Gisteren ochtend zijn we naar het weeshuis geweest en heb ik mijn eerste vriendinnetje weer gemaakt. Daar ging het dus weer mis. Het eerste wat ik dacht was, wat is ze lief. Het tweede wat ik dacht is hoe moet ik zaterdag nou weer afscheid van haar nemen. Elke ochtend doen we dansjes op k3 liedjes en kinderen voor kinderen. Deze keer kwamen de kinderen met hun eigen cd en nu was het hun beurt om ons een dansje te leren. Das was echt heel gaaf. Na de geweldige ochtend in het weeshuis zijn we naar de kerk gegaan en hebben we daar met z’n allen pizza gegeten. Daarna ben ik met Dick, Carine en Erik naar de moeder van Sofia (een tolk). Haar moeder heeft een eigen praktijk. Ze is een dokter die met kruiden werkt en het was erg interessant om haar te horen over hoe dat hier in Oekraïne gaat. Daarna zijn we weer naar de kerk gegaan en hier hebben we letterlijk ons steentje bij gedragen aan het huis dat ze daar aan het bouwen zijn voor tijdelijk verblijf voor daklozen. Ik heb zelfs een steen gemetseld!! We samen gegeten en daarna spelletjes gespeeld.
Vanochtend toen we weer naar het weeshuis gingen hebben weer eerst hartjes gevouwen en daarna heb ik getekend met mijn vriendinnetje terwijl ze vertelde over de katjes in het weeshuis.
Daarna hebben we een super ren spelletje gedaan met de jongens. Ik was helemaal kapot, maar het was zeker de moeite waard.