2014 - Blog 3
Door: Lisanne Bergman
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
19 Juli 2014 | Oekraïne, Rivne
Nee, niet weer...
Dat is wat ik de hele weg gedacht hebt als er ook maar iets begon te trillen. Gelukkig bleef dit bij de gedachte. Om half 7 ging de eerste wekker, om 7 uur de tweede, om kwart over 7 kwam de man van gisteren de kamer in. Peter moest mee komen en de auto werd gemaakt. Met zo’n ander half uur zaten we weer op de weg, eindelijk. Daarna ging het allemaal erg snel. Ik heb wat filmpjes gekeken en voor we het wisten waren we weer kilometers verder. In polen langs de 90 km weg zijn we bij een restaurant gestopt. Dat is zeker niet gebruikelijk. Maar dat was zeker een goed idee. Ik bestelde een dikke aardappelpannenkoek met hachee en salade. Een héél groot bord dat we geen van drieën op kregen. Na goed gerust te hebben gingen we weer verder, met het plan niet voor de grens te stoppen. Dat plan werkte, maar ondertussen kregen we wel bericht dat de andere al héél lang bij de grens stonden. Dus de angst kwam weer terug. In polen halen vrachtwagens je trouwens in op een tweebaansweg, waar je negentig mag. Uiteindelijk bij de grens stond er een vermakelijke Oekraïner voor ons die de hele tijd aan het bellen was, naar zijn auto keek en dan instapte om verder te rijden en weer opnieuw. Volgens Caroline en mij was die aan de Drugs en dacht hij dat wij spionnen waren. Het was dus geen straf. Met ander half uur stonden we in Oekraïne bij het eerste tankstation. We waren in Oekraïne, een soort van thuis. Nog maar een paar uurtjes. De hobbels in de weg waren er weer, check. De ooievaar gezien, check. Het eerste paard en wagen, check. Het eerste paard dat aan een lijntje staat, check. Het was nu zelfs zover dat iemand zijn paard uitlaat met zijn fiets. Zien jullie het al gebeuren in Nederland?
20 minuten naar de anderen, we hebben goed ingehaald, kwamen we aan in het hotel en werden we verwelkomt door het team. Nu zit ik lekker bij Marlieke en Jorieke op de kamer onze ervaringen te delen en te genieten van de ruimte. De auto is toch wel klein.
We zijn allemaal moe en gaan lekker slapen, morgen gaan we naar de kerk en de middag komen we lekker bij van de reis.
Alles is goed!
Tot morgen!
Dat is wat ik de hele weg gedacht hebt als er ook maar iets begon te trillen. Gelukkig bleef dit bij de gedachte. Om half 7 ging de eerste wekker, om 7 uur de tweede, om kwart over 7 kwam de man van gisteren de kamer in. Peter moest mee komen en de auto werd gemaakt. Met zo’n ander half uur zaten we weer op de weg, eindelijk. Daarna ging het allemaal erg snel. Ik heb wat filmpjes gekeken en voor we het wisten waren we weer kilometers verder. In polen langs de 90 km weg zijn we bij een restaurant gestopt. Dat is zeker niet gebruikelijk. Maar dat was zeker een goed idee. Ik bestelde een dikke aardappelpannenkoek met hachee en salade. Een héél groot bord dat we geen van drieën op kregen. Na goed gerust te hebben gingen we weer verder, met het plan niet voor de grens te stoppen. Dat plan werkte, maar ondertussen kregen we wel bericht dat de andere al héél lang bij de grens stonden. Dus de angst kwam weer terug. In polen halen vrachtwagens je trouwens in op een tweebaansweg, waar je negentig mag. Uiteindelijk bij de grens stond er een vermakelijke Oekraïner voor ons die de hele tijd aan het bellen was, naar zijn auto keek en dan instapte om verder te rijden en weer opnieuw. Volgens Caroline en mij was die aan de Drugs en dacht hij dat wij spionnen waren. Het was dus geen straf. Met ander half uur stonden we in Oekraïne bij het eerste tankstation. We waren in Oekraïne, een soort van thuis. Nog maar een paar uurtjes. De hobbels in de weg waren er weer, check. De ooievaar gezien, check. Het eerste paard en wagen, check. Het eerste paard dat aan een lijntje staat, check. Het was nu zelfs zover dat iemand zijn paard uitlaat met zijn fiets. Zien jullie het al gebeuren in Nederland?
20 minuten naar de anderen, we hebben goed ingehaald, kwamen we aan in het hotel en werden we verwelkomt door het team. Nu zit ik lekker bij Marlieke en Jorieke op de kamer onze ervaringen te delen en te genieten van de ruimte. De auto is toch wel klein.
We zijn allemaal moe en gaan lekker slapen, morgen gaan we naar de kerk en de middag komen we lekker bij van de reis.
Alles is goed!
Tot morgen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
