2014 - Blog 2
Door: Lisanne Bergman
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
18 Juli 2014 | Oekraïne, Rivne
De reis begon zo goed….
Na tot op het allerlaatste moment getwijfeld te hebben of ik wel of niet mee zou gaan. Het verschrikkelijke nieuws van de vliegtuigramp zette mij opnieuw weer aan het denken. Uiteindelijk heb ik besloten om toch nog steeds meteen te gaan, naar deze keuze goed te hebben overwegen…
Ik stapte in de auto, we toeterden en reden als eerste de straat uit. We waren er helemaal klaar voor. De reis begon ook soepel, alles liep door we reden goed. Zo rond half 3 reden we de grens van Duitsland naar Polen over en schreeuwde Jorieke blij in de auto: “We zijn in Polen!!!”
Ik zei nog wat gaat het toch ontzettend goed… Daar ging het mis.
Sinds we in Polen reden trilde de auto wat. We dachten dat dit aan het feit lag dat we nu op beton reden in plaats van asfalt. De wegen in Polen en Oekraïne zijn over het algemeen niet zo geweldig.
Toen eens hoorde we een knal en het was net of het voorste wiel eraf lag. Peter reed de auto rustig en netjes naar de vluchtstrook en daar stapten we uit. Klapband…. En een lekkende vloeistof. Natuurlijk meteen de anwb gebeld en de andere auto’s op de hoogte gesteld. Halverwege haalde Dick ons in en zij hebben Jorieke meegenomen in hun auto en zijn doorgereden. Na zo’n 2 uur stil gestaan te hebben gingen wij ook verder. Doordat de aankomst tijd in het hotel nu wat verlaat was zijn we bij het eerste tankstation gestopt en hebben we hier wat gegeten. We werden al weer wat enthousiaster en hoopvoller, want nu hebben we de pech gehad. Nu zou voor iedereen de rest van de reis wel soepel verlopen, toch?
Niet dus…
Niet veel later begon de auto weer te trillen… Ligt het dit keer echt aan de weg? Het zou toch niet weer een band zijn? Dat kan bijna niet? Toch maar even stoppen? Ja, toch maar even stoppen.
Wij kijken. Zien jullie iets aan de reserveband? Nee, ik niet. Wat nu? We hebben het nog een keer geprobeerd, maar dat werkte niet. Zo zijn we toch maar weer gestopt.
In Polen rijden er over de snelweg mannen (over het algemeen, denk ik) in gele busjes rondjes. Ze kijken over het mensen langs de zijkant van de weg staan en zetten dit vervolgens af en kijken of ze kunnen helpen. Deze man kwam nu ook weer bij ons. De anwb was niet te pakken te krijgen. De man van het gele busje heeft de band er vanaf gehaald en geconstateerd dat hij niet goed was, wat precies begrijp ik nog steeds niet, iets met zilverenblokjes. Maar we konden hiermee wel naar de dichtstbijzijnde garage rijden. Proberen dan maar.
Toen ging het voor de tweede keer mis, Knal. Weer een klapband, zucht. Nu de achterband. Het mannetje van de gele bus reed nog achter ons. Had die niet eerder kunnen zeggen dat hij het niet vertrouwde… Met handen en voeten, Pools, Engels, Nederlands en Duits hebben we een sleepwagen kunnen regelen.
Deze man was gelukkig heel aardig, ook al begrepen we elkaar niet altijd even goed. Hij had het over een hotel en morgenvroeg een garage. We zijn gestopt bij het benzinestation en daar heeft iemand voor tolk gespeeld. De meneer van de wagen heeft wel een hotel hier ergens en daar kunnen we slapen. Prima! Dus wij in de auto. Hier rijden ze natuurlijk niet alleen, hier rijden ze en bellen ze en noteren ze dingen op papier.
Wij komen aan bij het hotel en het ziet er allemaal prima uit, klein schattig en schoon. Er zitten twee mensen te wachten en hopelijk kunnen zij Engels. Tot onze grote verbazing zegt de vrouw dat ze een klein beetje Nederlands kan! Ze begreep ons perfect, dus we hebben meteen alle plannen goed uit kunnen leggen en kunnen begrijpen. Je gaat mij niet meer vertellen dat Polen onaardig zijn.
Nu lig ik lekker op een heerlijk bed dit te schrijven en kijk ik uit naar de lekkere douche die ik zo kan nemen, naar het gezweet langs de kant van de weg. Daarna ga ik lekker slapen en zien we morgen wel verder.
We zitten nu nog vlakbij de Duitse grens en de plannen zijn om morgen zo vroeg mogelijk nieuw banden op de auto te zetten en dan te rijden. Hopelijk komen we dan morgen laat in Rivne aan, ik kan niet wachten!
De dag van vandaag voelde als drie dagen, maar alles is goed en ik ga lekker slapen.
Tot snel!
Na tot op het allerlaatste moment getwijfeld te hebben of ik wel of niet mee zou gaan. Het verschrikkelijke nieuws van de vliegtuigramp zette mij opnieuw weer aan het denken. Uiteindelijk heb ik besloten om toch nog steeds meteen te gaan, naar deze keuze goed te hebben overwegen…
Ik stapte in de auto, we toeterden en reden als eerste de straat uit. We waren er helemaal klaar voor. De reis begon ook soepel, alles liep door we reden goed. Zo rond half 3 reden we de grens van Duitsland naar Polen over en schreeuwde Jorieke blij in de auto: “We zijn in Polen!!!”
Ik zei nog wat gaat het toch ontzettend goed… Daar ging het mis.
Sinds we in Polen reden trilde de auto wat. We dachten dat dit aan het feit lag dat we nu op beton reden in plaats van asfalt. De wegen in Polen en Oekraïne zijn over het algemeen niet zo geweldig.
Toen eens hoorde we een knal en het was net of het voorste wiel eraf lag. Peter reed de auto rustig en netjes naar de vluchtstrook en daar stapten we uit. Klapband…. En een lekkende vloeistof. Natuurlijk meteen de anwb gebeld en de andere auto’s op de hoogte gesteld. Halverwege haalde Dick ons in en zij hebben Jorieke meegenomen in hun auto en zijn doorgereden. Na zo’n 2 uur stil gestaan te hebben gingen wij ook verder. Doordat de aankomst tijd in het hotel nu wat verlaat was zijn we bij het eerste tankstation gestopt en hebben we hier wat gegeten. We werden al weer wat enthousiaster en hoopvoller, want nu hebben we de pech gehad. Nu zou voor iedereen de rest van de reis wel soepel verlopen, toch?
Niet dus…
Niet veel later begon de auto weer te trillen… Ligt het dit keer echt aan de weg? Het zou toch niet weer een band zijn? Dat kan bijna niet? Toch maar even stoppen? Ja, toch maar even stoppen.
Wij kijken. Zien jullie iets aan de reserveband? Nee, ik niet. Wat nu? We hebben het nog een keer geprobeerd, maar dat werkte niet. Zo zijn we toch maar weer gestopt.
In Polen rijden er over de snelweg mannen (over het algemeen, denk ik) in gele busjes rondjes. Ze kijken over het mensen langs de zijkant van de weg staan en zetten dit vervolgens af en kijken of ze kunnen helpen. Deze man kwam nu ook weer bij ons. De anwb was niet te pakken te krijgen. De man van het gele busje heeft de band er vanaf gehaald en geconstateerd dat hij niet goed was, wat precies begrijp ik nog steeds niet, iets met zilverenblokjes. Maar we konden hiermee wel naar de dichtstbijzijnde garage rijden. Proberen dan maar.
Toen ging het voor de tweede keer mis, Knal. Weer een klapband, zucht. Nu de achterband. Het mannetje van de gele bus reed nog achter ons. Had die niet eerder kunnen zeggen dat hij het niet vertrouwde… Met handen en voeten, Pools, Engels, Nederlands en Duits hebben we een sleepwagen kunnen regelen.
Deze man was gelukkig heel aardig, ook al begrepen we elkaar niet altijd even goed. Hij had het over een hotel en morgenvroeg een garage. We zijn gestopt bij het benzinestation en daar heeft iemand voor tolk gespeeld. De meneer van de wagen heeft wel een hotel hier ergens en daar kunnen we slapen. Prima! Dus wij in de auto. Hier rijden ze natuurlijk niet alleen, hier rijden ze en bellen ze en noteren ze dingen op papier.
Wij komen aan bij het hotel en het ziet er allemaal prima uit, klein schattig en schoon. Er zitten twee mensen te wachten en hopelijk kunnen zij Engels. Tot onze grote verbazing zegt de vrouw dat ze een klein beetje Nederlands kan! Ze begreep ons perfect, dus we hebben meteen alle plannen goed uit kunnen leggen en kunnen begrijpen. Je gaat mij niet meer vertellen dat Polen onaardig zijn.
Nu lig ik lekker op een heerlijk bed dit te schrijven en kijk ik uit naar de lekkere douche die ik zo kan nemen, naar het gezweet langs de kant van de weg. Daarna ga ik lekker slapen en zien we morgen wel verder.
We zitten nu nog vlakbij de Duitse grens en de plannen zijn om morgen zo vroeg mogelijk nieuw banden op de auto te zetten en dan te rijden. Hopelijk komen we dan morgen laat in Rivne aan, ik kan niet wachten!
De dag van vandaag voelde als drie dagen, maar alles is goed en ik ga lekker slapen.
Tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
